درمان ناباروری به روش IVF یا لقاح خارج از رحم
ناباروری دیگر مانند گذشته مشکل لاینحل نیست، امروزه این مشکل برای اکثر افراد قابل درمان است و می توان برای آن راه حل های مختلف پیشنهاد داد. یکی از این درمان ها لقاح خارجی رحم است که با معرفی آن امید بارداری را به زوج های جوان می توان هدیه داد.
لقاح خارج رحمی از جمله روش های درمان ناباروری است. این روش که با نام علمی IVF معروف است به این صورت انجام می شود که تخمک از بدن مادر جدا شده و با اسپرم پدر در آزمایشکاه ادغام می گردد. این روش به خاطر لقاح خارج از رحم مادر با این نام شناخته می شود. آنگاه بعد از بارور شدن تخمک در آزمایشگاه این جنین را به رحم مادر باز می گردانند .
معمولا بعد از گذشت یک سال از اقدام به بارداری در صورت نتیجه نگرفتن باید به پزشک مراجعه کنید. ناباروری جزو مشکلاتی محسوب می شود که پیگیری زود هنگام در درمان آن نقش به سزایی دارد. از جمله عواملی که در روند درمان می توانند بسیار تاثیر گذار باشد، شامل افزایش سن، شرایط جسمانی و وجود بیماری و … می باشد.
لقاح خارجی از مراحل درمان ناباروری است که عموما در گزینه های آخر قرار می گیرد ولی در ابتدا روش های دارو درمانی و یا لقاح مصنوعی در اولویت قرار داده می شود.
لقاح خارج از رحم یا IVF یک روش درمان کمک باروری است که در آن اسپرم و تخمکها در آزمایشگاه با هم ترکیب میشوند. سپس رویان یا رویانهای حاصل از این روش را به درون رحم منتقل میکنند.
روش آی وی اف از پرکاربردترین روشهای درمان ناباروری است.
موارد تجویز درمان به روش آی وی اف:
در صورت وجود مشکلاتی در زنان مانند مشکل تخمکگذاری، پایین بودن کیفیت تخمک، انسداد لولههای رحم و آندومتریوز معمولاً روش آی وی اف میتواند شانس بارداری موفق را به میزان قابل توجهی افزایش دهد. همچنین در مواردی که مشکل تعداد و تحرک کم اسپرم مرد وجود دارد یا در صورت استفاده از تخمک اهدایی، آی وی اف روشی مناسب برای کمک به باردار شدن است.
اگر پزشک با انجام آزمایشهای بررسی ناباروری، قادر به تشخیص مشکل ناباروری نباشد و دلیل ناباروری فرد نامشخص باشد یا سایر روشهای درمان ناباروی مؤثر نبوده باشد، پزشک معمولاً از روش آی وی اف برای افزایش شانس باروری استفاده میکند.
دلیل انجام ای وی اف
۱-لوله های رحمی مسدود یا دچار اسیب دیدگی شده باشد
۲-لوله های رحمی خارج شده باشند
۳-علت ناباروری مردانه باشد مثلا کاهش تعداد اسپرم یا کم تحرکی اسپرم
۴-وجود اختلال تخمک گذاری
۵-مشکلات و ناهنجاری های ژنتیکی
۶-حضور انتی بادی علیه تخمک و اسپرم
۷-ناتوانی اسپرم در نفوذ یا زنده ماندن در موکوز دهانه رحم
۸-ناباروری با علل نا معلوم
مراحل انجام آی وی اف
انجام یک دوره آی وی اف حدود چهار تا شش هفته طول میکشد. مراحل انجام آی وی اف معمولاً به ترتیب زیر است:
-تحریک تخمدان
هشت تا ۱۴ روز قبل از شروع عادت ماهانه، داروی گنادوتروپین مصرف میکنید که نوعی داروی باروری است و با تحریک تخمدانها باعث تشکیل چندین تخمک بالغ و آمادۀ باروری میشود. همچنین ممکن است یک هورمون مصنوعی مثل لوپرولاید یا سترورلیکس برای شما تجویز میشود که مانع از آزادسازی پیش از موعد تخمک میشود.
حدود پنج روز بعد از عمل تخمکگیری، برای عمل انتقال رویان لازم است به بیمارستان بروید. پزشک در این مرحله، با توجه به سن شما، بین یک تا پنج رویان را به وسیلۀ یک لولۀ باریک یا همان کاتتر از دهانۀ رحم به داخل رحم منتقل میکند. ممکن است در این حالت دچار گرفتگی ماهیچهها شوید، اما نیازی به بیحسی نخواهید داشت. بعد از انتقال رویان لازم است مدتی استراحت کنید و میتوانید بعد از چند ساعت به منزل بروید.
در صورت موفقیتآمیز بودن مراحل فوق، رویان در دیوارۀ رحم لانهگزینی میکند و با رشد آن، جنین تشکیل میشود. به خاطر داشته باشید که در صورت کاشت بیش از یک رویان، احتمال باردار شدن بیشتر میشود، اما احتمال بارداری چندقلو نیز افزایش مییابد. دو هفته پس از کاشت رویانها در رحم، میتوانید با استفاده از تست بارداری خانگی یا آزمایش خون از باردار بودن خود مطمئن شوید.
مراقبتهای بعد از آی وی اف
بین یک تا دو ساعت بعد از عمل تخمکگیری یا پانکچر، زن میتواند از بیمارستان مرخص شود. پزشک ممکن است داروهایی خوراکی، تزریقی یا شیاف داخل واژن را برای آمادگی رحم برای لانهگزینی جنین یا پیشگیری از عفونت تجویز کند که فرد باید داروها را مطابق دستور پزشک مصرف کند. همچنین توصیه میشود در صورت مشاهدۀ هر یک از علائم زیر بعد از عمل تخمکگیری، پزشک خود را در جریان بگذارید:
-تب بالای ۳۸ درجه
-خونریزی شدید واژن
-درد یا مشکل هنگام دفع ادرار
-تورم یا درد شدید شکم
حدود پنج روز بعد از عمل تخمکگیری، ممکن است عمل انتقال جنین انجام شود. حدود دو هفته بعد از عمل انتقال برای بررسی موفقیت بارداری، لازم است یک آزمایش خون انجام شود. بعد از عمل انتقال جنین بهتر است فرد فعالیت شدید نداشته باشد، با اینحال بسیاری از پزشکان معتقد هستند که فعالیت روزانۀ عادی بعد از یک روز استراحت میتواند به گردش خون مادر کمک کند و نیازی به استراحت مطلق نیست.
پزشکان برای افزایش شانس موفقیت عمل آی وی اف بعد از انتقال، رعایت موارد زیر را توصیه میکنند:
-۲۴ ساعت استراحت در تخت
-شروع فعالیت روزانۀ عادی بعد از ۲۴ ساعت
-پرهیز از بلند کردن اجسام سنگینتر از یک کیلو
-نداشتن فعالیت شدید مثل دویدن و ورزش
-نداشتن رابطۀ جنسی تا زمان تشخیص پزشک
-احتمال موفقیت آی وی اف:
نتیجه آی وی اف هر زوجی با زوج دیگر، با توجه به علت ناباروری زوجها و سن آنها متفاوت است. زنان جوانتر به دلیل داشتن تخمکهای سالمتر، احتمال بارداری بیشتری دارند. حدود ۴۰ درصد موارد انجام روش آی وی اف در زنان کمتر از ۳۴ سال، منجر به تولد نوزاد یا نوزادان سالم شده است.
با افزایش سن میزان موفقیت کاهش پیدا میکند. با پیشرفت علم پزشکی، پیشرفتهایی در زمینۀ عمل آی وی اف به وجود آمده است که شانس موفقیت آن را افزایش میدهد.
معایب روش آی وی اف
اگرچه روش آی وی اف برای درمان ناباوری گزینۀ مناسبی به نظر میرسد، اما مشکلها و معایبی را نیز به همراه دارد. این مشکلها هرچند خیلی متداول نیست، اما لازم است در صورت انتخاب این روش به عنوان درمان، در مورد مشکلاتی احتمالی آن نیز آگاه باشید. در زیر برخی از معایب این روش درمانی آمده است:
-گرانقیمت و زمانبر بودن:
بارور کردن تخمکها بیرون از بدن نیازمند اقدامات آزمایشگاهی و داروهای گرانقیمت است. تحت نظر گرفتن نحوۀ پاسخگویی بدن به داروها نیز زمانبر است و نیاز به انجام آزمایش خون و سونوگرافی بیشتری دارد.
احتمال چندقلوزایی: در صورت انتقال بیش از یک رویان به رحم، احتمال بارداری دو یا چندقلو وجود خواهد داشت. با این وجود که بسیاری از زوجها این موضوع را یک موهبت میدانند اما چندقلو باردار بودن، زنان را در ردیف بارداریهای پرخطر قرار میدهد. برخی از پزشکان میتوانند با استفاده از روشی، تعداد مشخصی از رویانهایی که به شکلی موفق کاشت شدهاند را انتخاب و نگه دارند. این کار ممکن است عواقبی داشته باشد، اما احتمال بارداری چندقلویی را کاهش دهد.
-احتمال بارداری خارج از رحم:
زنانی که مشکل ناباروری دارند بیشتر در خطر بارداری خارج از رحم هستند. علاوه بر آن تمامی روشهای درمانی کمکباروری از جمله آی وی اف، خطر حاملگی خارج رحم را افزایش میدهد.
-خطر سندرم تحریک بیش از حد تخمدانها (ohss):
سندرم تحریک بیش از حد تخمدانها (ohss) وقتی اتفاق میافتد که بدن فرد بیش از حد به داروهای ناباروری پاسخ میدهد و تخمکهای بسیار زیادی تولید میکند. حدود ۱۰ تا ۲۰ درصد زنانی که گنادوتروپین مصرف میکنند، به نوع خفیف این سندرم دچار میشوند که علائم آن شامل افزایش وزن و احساس سیری و نفخ است.
برخی زنان همچنین به تنگی نفس، سرگیجه، درد در ناحیۀ لگن، حالت تهوع و استفراغ دچار میشوند. این مشکل معمولاً با تحت نظر قرار گرفتن توسط پزشک و استراحت مطلق برطرف میشود.
در موارد نادر، این سندرم میتواند بسیار خطرناک باشد و ممکن است برای تحت نظر قرار گرفتن، مراقبتهای ویژه و درمان، نیاز به بستری شدن باشد.
-امکان ناتمام ماندن آی وی اف:
در برخی از موارد، درمان آی وی اف ممکن است پیش از مرحلۀ استخراج تخمکها متوقف شود. تولید نشدن فولیکول کافی برای ادامۀ فرایند درمان یا احتمال بروز سندرم تحریک بیش از حد تخمدان از دلایلی است که باعث میشود یک فرایند آی وی اف، نیمهتمام متوقف شود.
این پیشرفتها منجر به آن شده است که شانس باروری در انتقال رویان منجمد و تازه برابر شود. با تکنیکهای جدیدی مانند خراش آندومتر یا هچینگ رویان و همچنین با پیشرفتهایی که در زمینۀ تشخیص پیش از لانهگزینی حاصل شده، شانس موفقیت روش آی وی اف نیز بیشتر شده است.